27 oktober - Guinee

De afgelopen reisdagen waren erg lang. Om de verloren tijd bij de grens naar Guinee goed te maken, moesten we lange afstanden overbruggen of minder lange, maar dan met hele slechte wegen. In ieder geval zijn het allemaal hele lange dagen. Ook de rustdag in Dakar is hierdoor verloor gegaan. 
We vertrokken na een heerlijk nachtje in de daktent. We hebben uiteindelijk 379 km gereden, maar met een snelheid van gemiddeld 45 km per uur schoot het niet echt op en hebben er bijna 8 uur over gedaan. Het grootste deel van de weg (300 km!) was grotendeels bezaaid met grote potholes en modder en zand. Roy vindt potholes het meest vermoeiend rijden. Als je maar even niet op let, knalt de auto in een gat. Dan stuitert en schokt alles, en hoop je maar dat het daar bij blijft.
Na 500m na de grens al de eerste controle. Ze wilden het carnet zien. Maar hij wilde eerst zijn pap opeten. Dus weer wachten. Even verderop weer een controle. Eerst het carnet. Die hield hij vast, toen moest Roy zijn slippers uitdoen en schoenen aandoen (bizar, Afrikanen lopen allemaal op slippers, ik geloof nooit dat ze voor het autorijden schoenen hebben). Vervolgens moesten we onze gevarendriehoek laten zien. Ok. En daarna de tweede. De tweede? We hebben er maar 1. Nee verplicht in Guinee, je moet er twee hebben. Tja wat nu? De agent verkocht ze ook niet 🙈. Uiteindelijk heeft Roy wat briefjes geld, dat we in Congo () niet hadden opgemaakt aan hem gegeven. Zoveel nullen op het papier, hij was blij (waarde: een paar centen). Roy trok het carnet uit z’n handen en weg waren we.

Guinee is prachtig. De natuur is schitterend, maar het leven is hier zwaarder. Je ziet af en toe vrouwen en zelfs kinderen met een geweer lopen. Er zijn veel minder scooters, je ziet heel veel mensen langs de weg lopen. Eenmaal liepen er 3 jongens (jaar of 11?) volledig naakt. Ongelofelijk, maar ze stonden enthousiast te lachen en te zwaaien toen we langsreden. Tijdens het tanken kwamen we voor het eerst bedelende kinderen tegen. Daarvoor boden kinderen altijd wel iets te koop aan (pinda’s of flesjes limonade), maar nu werd er echt gebedeld. Ook waren er jongens die onderweg de weg kapot hakten en daar zelfs geld voor vroegen. Niet dus. Het beoogde hotel voor die nacht bleek afgelopen maand failliet te zijn gegaan, dus werd er in allerijl een ander hotel geregeld. Daar was een bruiloftsfeest. Iedereen zag er prachtig uit. De muziek was keihard verschrikkelijk een mix van Afrikaans en Arabisch. Maar de zangeres was mooi. Die wilde wel met Roy op de foto.