28 oktober- dag 32

30 oktober 2022

Vandaag een prachtige rit door Guinee. Wat een mooi land met schitterende vergezichten, afgewisseld door oerbossen. Het is 31C en we rijden door armoedige dorpjes, maar de mensen zwaaien en lachen allemaal. We vertrokken al om 6 uur ‘s morgens, maar om een uur of 9 zat Roy er even doorheen. Of ik wilde rijden. Op dat moment veranderde de weg weer in een zeer slechte weg met potholes. Volgens Roy deed ik het allemaal niet goed en veel te langzaam. Zijn adrenaline was inmiddels alweer aardig gestegen. Dus na mijn eerste 500m nam Roy het stuur weer over en heeft de verdere dag zelf gereden.  De weg vandaag was nog slechter als gisteren. Je kunt je er nauwelijks een voorstelling van maken. Het landschap is heel mooi, veel schitterende bloemen, en voor het eerst sinds Namibië zagen we weer apen. Ook zagen we voor het eerste groene kolen te koop langs de weg. Verder was het opvallend, dat sommige geitjes een grote stok om hun nek hadden. De reden is mijn niet duidelijk.
Er waren uiteraard ook de benodigde checkpoints, maar de agenten bleven in hun hutjes in de schaduw zitten met hun mobieltjes. Slechts 1x aangehouden, de agent vroeg direct of we geld hadden. We hebben het kunnen afkopen met een stuk stokbrood met jam, was hij ook blij mee. In de middag kwamen we aan bij een bocht. Er stonden veel vrachtwagens langs de kant. Wij er voorbij. Wat bleek. Er was een ongeluk. In de bocht was een vrachtwagen stil komen te staan en een busje dat er langs wilde, was in de bocht gekanteld. Sta je dan. 2 jongens maakten gebaren dat ze een oplossing hadden: wij naar achteren. En ze leidden ons de rivierbedding in. Een bypass. Maar daar stond al een vrachtwagen. Even dacht ik ze lokken ons in een val, maar ze waren heel behulpzaam.  Ze instrueerde Roy hoe hij (deels door de bosjes ) langs de vrachtwagen kon komen. Ach we hebben al zoveel krassen op de auto, dit kon er ook nog wel bij. Eenmaal voorbij de vrachtwagen in de rivierbedding konden we vlot het ongeluk passeren. De jongens waren blij met wat fooi. Van schrik geen foto’s gemaakt, maar heb later de filmpjes van de dashcam veilig gesteld. 
We waren redelijk op tijd in een heel eenvoudig hotel, maar het voldeed. Er was in ieder geval wc papier (in het vorige hotel ontbrak dat). En zelfs 2 handdoeken. Op zich ontzettend bijzonder, want in 85% van de hotels waar we slapen ligt er maar 1 handdoek, zelfs in de hele dure hotels. De organisatie had een paar weken geleden al voor iedere wagen een extra handdoek gekocht en uitgedeeld. Dat is geen overbodige actie geweest. Het hotel was heel erg simpel. Later hoorden we dat de kamers eigenlijk per uur werden verhuurd. Er werd aan de mannelijke deelnemers van de groep die geen vrouwelijke partner hadden dan ook gevraagd of ze ‘s nachts gezelschap wilden. 😏

4 Reacties

  1. Saskia:
    30 oktober 2022
    Ohh wat een verhalen weer. Het is wel afwisselend allemaal. Ik kan iedere keer niet wachten op het volgende verhaal. Ik denk dat jullie niet meer zo snel zullen mopperen op de wegen in NL.
  2. Pascale:
    30 oktober 2022
    Jullie hebben nu meer dan 10.000 km gereden door Afrika. Wederom een indrukwekkend verhaal Annelies over het functioneren of liever gezegd, niet functioneren van het continent Afrika. Best shocking en verontrustend om te lezen als Europeaan.

    Je hebt écht een schrijf talent!!!!
  3. Mariette:
    31 oktober 2022
    Daar sluit ik me helemaal bij aan. Annelies wat schrijf jij goed en leuk! Zo beeldend. We hoopten een beetje ‘mee’ te gaan op reis en dat doen we echt. Ik ben ook weer echt benieuwd naar jullie volgende stuk door de Sahara. Geniet heerlijk verder. Xxx
  4. Greg Kearney:
    4 november 2022
    Yes, Annelies your stories are very enlightening and descriptive. Your endurance on this trip is amazing and the experience is one you never forget.