Dinsdag 14 november

Ofschoon er in het roadbook stond “ 250 km kijk rustig rond en geniet van de dieren,” besloten we toch vroeg te vertrekken. Om 6:15 u waren we en route. En gelukkig bleek het de juiste beslissing.  De camping lag ineen uithoek in een delta gebied. De te volgen route klopte in het begin niet echt. Navigeren was dus belangrijk. Maar bij de ene weg was de brug afgesloten, bij een andere weg reden we het moeras in en een derde weg liep dood. Dan maar terug naar de camping. Op een gegeven moment kwamen we toch op de juiste route en konden we verder. Rond een uur of 10 kwamen we 2 auto’s van de groep tegen. Zo fijn. Dus konden we gezamenlijk verder rijden. Een mooie route volgde. Helaas ging die route ook weer door een moeras en delta. Kleine weggetjes (eerder stippellijnen)  maar af en  toe water. Hoe kwamen we aan de overkant. Cees gaf gas en probeerde de plas over te steken, maar het water kwam over zijn motorkap heen , zette de auto in z’n achteruit en kwam terug. Dat ging dus niet. Verderop geprobeerd. Nee ook te diep, op de terugweg een nijlpaard in een vennetje en zag Vera een krokodil. Het derde meer lukte ook niet dus terug naar de eerste plek. Roy ging het water in om de diepte te bepalen en naar de overkant te lopen. Dat ging redelijk dus hij kwam terug en zei dat het zou lukken. We rijden de plas in , diepte was aanvaardbaar maar om aan de overkant het water uit te rijden kwamen we voor een soort hoogte. Het liep dus niet langzaam omhoog. De auto bleef steken midden in de plas en aan de kant van Roy dieper als aan mijn kant. Via mijn raam klom Roy de auto uit. Wat nu? Inmiddels zag ik dat aan de kant van Roy de auto langzaam volliep met water. Ik pakte wat spullen (rugzak, iPhone paspoorten voor het geval als…) de auto zakte steeds iets  dieper. Aan de overkant stond een safari auto met een lier die wilde helpen ons uit de plas te lieren. Maar we kwamen de drempel’ niet op.  Vervolgens besloten de 2 auto’s waar we mee reden ons vanachter er uit te trekken. Dus werden er sleepkabels aangebracht tussen de 3 auto’s. Maar omdat Roy geen trekoog kon vinden vond hij de sleepkabel aan zijn bumper 😳.  Met 3 auto’s trekken vergt communicatie , wat niet meteen lukte. Dus onze hele bumper werd in een driehoek getrokken en de kabel van Paul knapte in 2-en . Toen kwam er een toeristen safariauto langs. De toeristen begonnen meteen foto’s van ons te maken. Nou ja zeg 🙄. Roy kroop ook steeds via mijn raam of het raam achter mij naar binnen en er kwam steeds meer water. Vervolgens zei Roy “uit de auto Annelies “, dus ik pak mijn rugzak en wilde in het water stappen. Krijgen we een discussie omdat hij het belachelijk vond dat ik mijn tas wilde meenemen. Later zeiden de andere vrouwen in de groep dat zij hetzelfde zouden hebben gedaan.  Sta ik dus met opgetrokken jurk midden in de plas . Inmiddels waren alle toeristen uitgestapt en had hun gids betere sleepkabels. Nadat alles goed bevestigd was werden we er dus uitgesleept. Pfffff.

Oversteken was dus geen optie en dus 3 kwartier terug rijden en een andere weg zoeken. 

De resterende weg naar het hotel was horror, waarschijnlijk had hier bijna niemand gereden , heel smal dus heel veel krassen en takken tegen de auto’s. Zonder te stoppen (broodje in de auto) doorgereden. Onderweg diverse kadavers van olifanten gezien al of niet met aasgieren. Veel skeletten, die niet worden opgeruimd. Skeletten zijn spierwit , het ziet er heel raar uit in het landschap . 

We bleven maar rijden het schoot niet op, hele stukken 20 km/u.  Soms hele gaten over de breedte van de was. En heel veel kuilen. De huurauto had wel boxen meegegeven, maar de deksels konden niet vastgezet worden en ook waren er geen spanbanden. Dus in 1 box was door al het gehobbel de dop van de mayo losgekomen en zat de hele box onder de vettigheid en een andere box was omgevallen   Ravage achterin. Bizar gewoon. En ineens een modderplas. Maar omkeren was geen optie. Uiteindelijk zijn we er toch doorheen gegaan , alhoewel ik ben omgelopen.  Ik durfde niet meer . Ik wilde niet in de auto zitten. Arme Roy, moest ie alleen door de modder.  Na een monsterrit van meer dan 12 uur en een kleine 300 km kwamen we aan bij het hotel. Ze stonden ons op te wachten met een heerlijk drankje.  De kamers waren vrijstaande tenten. Maar oh zo luxe. Nog nooit zo uit leuks gezien. Binnendouche, buitendouche (omheind) en  met uitzicht naar een meer. De tenten stonden nl rondom een meertje. Hier liepen ook een grote kudde olifanten en neushoorns rond. We mochten niet zelfstandig naar het restaurant komen maar werden opgehaald. Voordat we gingen eten kwam het voltallige personeel voor ons dansen en zingen. En uiteindelijk moesten we allemaal meedansen. Een lekker menu en heerlijke wijn hakte erin en zijn we teruggebracht naar onze tent. Roy viel als een blok in slaap, maar terwijl ik dit allemaal opschrijf, brullen er de hele tijd twee leeuwen naast mijn tent….. zo scary 🙀? 
( foto’s volgen)